Doping in Rusland

Doping is van alle tijden. Als je beter wilt worden kun je dat op de natuurlijke manier doen via oefening en training, maar in de drang beter te zijn dan een ander grijpt menigeen maar al te vaak naar oneigenlijke middelen, meestal van medische aard. Dit noemen we doping.
Het ene schandaal volgt het andere op en elke keer lijken we verbaasd dat zoiets kan voorkomen. Helaas loopt vooral detectie van dergelijke stoffen soms jaren achter met het gebruik ervan.

Het volgende schandaal

Begin dit jaar kwam een van de bekendste Russische sporters, Maria Sjarapova, met de bekentenis dat ze al een tiental jaren een middel slikte tegen hartproblemen. Onderzoekers waren er echter achter gekomen dat het ook prestatie verbeterend werkt en dat het verboden moest worden. Ineens bleek een groot deel, voornamelijk Russische sporters, dit middel al jaren in te nemen en beslist niet omdat men last van het hart had.
Journalisten uit Duitsland waren toen al een poosje bezig dopingpraktijken in Rusland te onderzoeken. Sinds enkele weken weten we nu dat er geen sprake was van een paar geïsoleerde personen, maar dat er hier sprake was van een door de staat gecontroleerde en gereguleerde gang van zaken.
En met de Olympische Spelen voor de deur werd de heel belangrijke vraag gesteld: wie worden er wel of niet toegelaten van de in principe aangewezen Russische sporters?

Controverse

Uiteindelijk zullen we op de Spelen zelf pas zien wie wel of niet mag meedoen uit Rusland en of daar nog controverses uit voortkomen, wat bijna onvermijdelijk lijkt te zijn.
En om die onduidelijkheid of misschien wel oneerlijkheid nog eens voeding te geven, was er een Belgische wielercommentator die de volgende vraag stelde: wat is het verschil tussen een ooit gepakte en gestrafte Russische dopingzondaar, die sowieso niet naar de Spelen